Deze geheime Samui-wandeling eindigt op een verborgen strand

Deze geheime wandeling op Samui eindigt op een verborgen strand: een rustige uitnodiging om te wandelen

Er heerst een stilte in de ochtend op Koh Samui – voordat de scooters beginnen te ronken, voordat de zon opkomt, voordat de strandlakens zich in nette rijen ontvouwen. In die stilte trok ik mijn geliefde sneakers aan, geleid door niets meer dan een gerucht: een geheime wandeling die door smaragdgroene heuvels naar beneden stort en eindigt op een strand dat zo verborgen is dat zelfs de wind de naam ervan lijkt te fluisteren.

Het beginpunt: waar nieuwsgierigheid begint

Elk goed avontuur begint met een beetje onzekerheid. Het beginpunt van het pad, als je het zo mag noemen, is gemakkelijk te missen: een smalle, lommerrijke kloof bij een slaperig kokospalmbos net voorbij het dorp Taling Ngam. De lokale bevolking noemt het "het oude pad", een kronkelend pad met de geur van limoenbladeren en het zachte getokkel van cicaden.

Als je gaat, neem dan water, een hoed en het soort geduld mee dat je de kleine dingen laat opmerken: een gekko die over een door de zon verwarmde rots schiet, de manier waarop het licht door palmbladeren filtert en je huid goud kleurt. Na een paar keer verkeerd te zijn gegaan, leerde ik dat luisteren de beste manier is om het pad te volgen. Soms is het het gelach van kinderen dat weerkaatst vanuit een hut in de verte; soms is het het vage, aanhoudende geruis van de golven dat je naar voren trekt.

Door het hart van het eiland

Het pad is aanvankelijk licht glooiend en slingert tussen rubberbomen en wilde gember. Ik passeerde een grootmoeder met een brede strohoed, gebogen over haar tuin, die opkeek en me begroette met een glimlach die kreukelde als oud perkament. De lucht was zwaar van de geur van zeejasmijn, die in langzame, zoete vlagen opsteeg.

Ongeveer halverwege begint de klim. Mijn kuiten protesteerden, maar de bries – koel en zout – gaf me moed. Ik bleef vaak staan, niet uit noodzaak, maar uit verlangen: om een libel in een zonnestraal te zien zweven, om te bewonderen hoe het glanzende huisje van een slak de lucht weerspiegelde. Op Samui schreeuwt schoonheid zelden. Ze blijft liever aan de randen hangen, wachtend op jouw blik.

De afdaling: de verwachting neemt toe

Uiteindelijk wordt het pad smaller, wordt het bos dikker en begin je af te dalen. Hier is de lucht anders – vochtig en vol met de belofte van de zee. Het zandpad onder je voeten begint te wijken en plotseling zie je een glimp van turquoise door de bomen.

Er is een moment, vlak voordat het bos zich splitst, waarop je het ruisen van de golven duidelijker hoort dan je eigen ademhaling. Dan weet je dat je er bijna bent.

Een verborgen strand, helemaal voor jou alleen

Het strand is niet groot – slechts een halve maan van poederachtig zand, omzoomd door rotsen en beschaduwd door wilde amandelbomen. De zee is onvoorstelbaar helder en flikkert in de blauw- en groentinten die alleen eilanden lijken te kennen. Vaak heb je het helemaal voor jezelf, op een paar nieuwsgierige krabben en af en toe een visser die voorbij peddelt in een houten bootje.

Ik bracht er een eindeloos uur door, dobberend in de kalme branding en kijkend naar de verkleurende lucht. Er waren geen verkopers van kokosnoten, geen ligstoelen of parasols. Alleen het geluid van de golven, het zachte zand onder je voeten en het gevoel – zeldzaam en kostbaar – dat je op iets geheims en heiligs bent gestuit.

Tips voor de vriendelijke avonturier

• Begin vroeg. De ochtend is koel en stil, met sprankelend licht op het pad.
• Neem water en een snack mee. Een handvol rambutans of een stukje kleefrijst van de markt is de perfecte picknick op het strand.
• Draag stevige schoenen. Slippers zijn geen goede vrienden tijdens deze wandeling.
• Laat geen sporen achter. Deze plek voelt ongerept aan. Laten we dat zo houden.
• Neem een boek mee, of niet. Soms worden de mooiste verhalen geschreven in zand, zout en de stilte van de zee.

De langzame schoonheid van ontdekking

Op de terugweg bewoog ik langzamer en propte de stilte in mijn zakken als kleine, gladde steentjes. Het geheime strand staat nergens op de kaart aangegeven, en misschien is dat maar goed ook. Op Samui, net als in het leven, zijn de mooiste plekken vaak die we vinden door te dwalen, door te luisteren, door onszelf een beetje te laten verdwalen.

Dus, als je je op dit rustige Thaise eiland bevindt, neem dan het oude pad. Laat het je leiden door het rustige hart van Samui, en naar de zee. Misschien ontdek je, net als ik, wel dat de mooiste reizen eindigen met je voeten in het zand en de zon die je gezicht verwarmt – alleen, maar nooit eenzaam, op een verborgen strand helemaal voor jezelf.