Hoe ik Samui zonder motor heb verkend

Hoe ik Samui zonder motor heb verkend: rustige eilanddagen en verrassende paden

Als je er ooit van gedroomd hebt om over kustwegen te glijden, met palmbladeren die boven je hoofd wapperen en de lucht doordrenkt met zout en frangipani, dan spreekt Koh Samui, Thailands geliefde eiland, misschien al tot je verbeelding. De meeste reizigers zien zichzelf hier al op een gehuurde motor, met de wind in hun haar en de vrijheid binnen handbereik. Maar wat als je niet van twee wielen houdt? Of misschien ben je, net als ik, een beetje zenuwachtig over het verkeer op het eiland, of geef je er gewoon de voorkeur aan dat je reis zich wat rustiger ontvouwt, met ruimte voor verwondering en de vriendelijkheid van vreemden.

Ik wil graag vertellen hoe ik zonder motor door Samui reisde. Hoe ik over de kronkelende straatjes dwaalde, bij tempelpoorten bleef staan en mijn weg vond naar verborgen stranden. En dat allemaal door de kunst van het langzaam rijden te omarmen.

De vreugden (en eigenaardigheden) van Songthaews

De songthaews van het eiland – die felrode vrachtwagens met open laadbak – werden mijn vaste metgezellen. Elke ochtend, terwijl het zonlicht de kokospalmen verguldde, hield ik er een aan op de ringweg. Er was altijd plek: een houten bankje, een briesje en de sensatie van niet precies weten waar ik terecht zou komen.

Songthaews zijn niet zomaar vervoer; ze zijn een les in geduld en serendipiteit. Er is geen vaste dienstregeling, maar je kunt altijd aan de chauffeur vragen waar je moet stoppen. Mijn eerste rit voerde me van Bophut's Fisherman's Village (zoek ernaar op Google Maps door Fisherman's Village Samui in te typen) naar het bruisende hart van Chaweng Beach. Onderweg stapten de locals in en uit, met hun armen vol marktgroenten, kinderen in nette uniformen. Ik voelde me opgenomen in het ritme van het dagelijks leven.

Tip: Wees niet verlegen: glimlach, zeg waar u naartoe wilt en neem altijd kleingeld mee voor de rit (meestal 50-100 baht, afhankelijk van de afstand).

Het bewandelen van de onverwachte paden

Zonder het gezoem van een motor ontdekte ik het plezier van wandelen. Vroeg in de ochtend slenterde ik over het rustige laantje richting Maenam Beach (zoek ernaar op Google Maps door Maenam Beach in te typen), met het koele zand tussen mijn tenen, vissers die hun netten uitwierpen bij zonsopgang. Wandelen gaf me de tijd om dingen op te merken: de manier waarop de mangobomen naar de lucht leunen, de geur van jasmijn die uit de tuin van een buurman opdreef.

Te voet vond ik geheime cafés verscholen achter bougainvillehagen, zoals The Hut Café in Bophut. Daar bleef ik hangen bij kleefrijst met mango, terwijl het gelach van de eigenaar zich vermengde met vogelgezang.

Tip: Neem een hoed, zonnebrandcrème en water mee. De zon op het eiland kan fel zijn, maar schaduw en een glimlach zijn nooit ver weg.

Een taxi bellen – met een beetje onderhandelen

Voor langere ritten, of die lome avonden waarop ik geen zin had om te lopen, hield ik een taxi aan of gebruikte ik een taxi-app zoals Grab. Taxi's zijn er in overvloed in de buurt van toeristische gebieden zoals Chaweng Beach (zoek ernaar op Google Maps door Chaweng Beach in te typen), maar spreek altijd van tevoren de prijs af. Soms was er een zachte onderhandeling voor nodig – een dans van getallen en beleefde knikjes.

Eens, na een dromerige zonsondergang bij Wat Plai Laem (zoek op Google Maps naar: Wat Plai Laem), deelde ik een taxi met medereizigers. We wisselden verhalen uit terwijl de stadslichten tot leven kwamen en de chauffeur onderweg zijn favoriete noedelkraam aanwees. Het voelde minder als een transactie, meer als een uitnodiging tot het eilandleven.

Tip: Schrijf de naam van je hotel of bestemming indien mogelijk in het Thais. Het is een kleine gunst die de weg vrijmaakt.

Ontdekken per fiets

Op rustige ochtenden huurde ik een fiets bij een winkeltje in de buurt van Lamai (zoek ernaar op Google Maps door Lamai Beach in te typen). Het is een waar genot om over de binnenwegen te fietsen, terwijl de wereld zich ontvouwt in een menselijk tempo. Ik fietste langs kokosplantages en slaperige tempels en stopte even om waterbuffels in de schaduw te zien grazen.

De heuvels kunnen uitdagend zijn, maar de beloning is groot: een verborgen waterval, een noedelrestaurant dat door een familie wordt gerund en plotseling een glimp van de turquoise zee tussen de wuivende palmbomen.

Tip: Kies routes langs de kust of door de dorpen voor vlakkere, gemakkelijkere tochten en neem altijd water mee.

Boottochten en eilandhoppen

Sommige van mijn favoriete reizen gingen helemaal niet over land. Vanaf de Big Buddha Pier (zoek ernaar op Google Maps door Big Buddha Pier in te typen) nam ik een boot naar Koh Phangan voor een dag, terwijl de zeewind door mijn haar woei. Zelfs op Samui zelf boden longtailboten doorgang naar stille baaien die over de weg onbereikbaar waren – zoals Silver Beach (zoek ernaar op Google Maps door Silver Beach Samui in te typen), waar het zand aanvoelde als gezeefd meel en het water glinsterde van mogelijkheden.

Tip: Controleer altijd de terugreistijden van de boot en neem een sarong mee voor bescherming tegen de zon. De zee heeft zijn eigen vaarschema en het is verstandig om met de getijden mee te gaan.

Het eiland de leiding laten nemen

Door Samui te reizen zonder motor leerde ik te vertrouwen op de trage, constante hartslag van het eiland – en op de simpele goedheid van de mensen. Ik leerde om ergens te blijven hangen, met een glimlach de weg te vragen en hulp te accepteren wanneer die werd aangeboden. Elke dag werd een zachtaardig avontuur, gekleurd door kleine vriendelijkheden en ontdekkingen.

Dus als je je op Samui bevindt, onzeker of rustig, weet dan dat er vele manieren zijn om je te verplaatsen: per songthaew, te voet, per fiets, per boot, en door de stille gratie van het onverwachte. Soms zijn de meest inspirerende reizen niet de snelste, maar juist de reizen waarbij het eiland de tijd krijgt om zijn ziel te onthullen.

Goede reis, waar uw voeten of wielen u ook brengen.