Ik vond een verborgen tempel zonder toeristen: Koh Samui's stille wonder

Er zijn twee soorten reizigers op Koh Samui. De eerste soort zoekt de ansichtkaart: zonovergoten zand, turquoise water, een kokosnoot in de hand op Chaweng Beach. De tweede soort – de soort waartoe ik mezelf graag reken – vraagt zich af wat er achter de ansichtkaart schuilgaat. Ergens, achter de neonverlichte strandbars en de instagramwaardige watervallen, moet er nog een hoekje van het eiland zijn waar de tijd blijft stilstaan en het enige geluid het zachte geschuif van je eigen voeten is.

Dit is het verhaal van Wat Sila Ngu, de Rode Tempel, verborgen in het zicht, maar toch heerlijk verlaten.

De verleiding van het voor de hand liggende (en waarom ik ervan afweek)

De meeste gidsen voor Koh Samui zullen u doorverwijzen naar Wat Plai Laem of de imposante Grote Boeddhatempel (zoek op "Wat Phra Yai" op Google Maps). Deze plekken zijn zeker indrukwekkend, maar hun rust wordt vaak onderbroken door het klikken van selfiesticks en het gedreun van minibusjes. Ik had ze gezien; ze waren prachtig, maar niet helemaal het stille heiligdom waar ik naar verlangde.

Dus, na een ochtendje kleefrijst met mango bij De Cliff Bar & Grill (zoek op "The Cliff Bar & Grill Koh Samui"), sloeg ik linksaf een stoffig laantje in, op aanraden van een lokale winkelier die sprak over een "rode tempel aan zee, waar geen toeristen komen". In Thailand worden routebeschrijvingen vaak gegeven met een glimlach en een raadselachtige zwaai, maar dat is de helft van het avontuur.

Eerste blik: Wat Sila Ngu

U kunt het op Google Maps zoeken door het volgende te typen: Wat Sila Ngu.

Daar lag het, net ten zuiden van Lamai Beach, op een klif met uitzicht op de Golf van Thailand. De officiële naam is Wat Ratchathammaram, maar de lokale bevolking noemt het Wat Sila Ngu – Tempel van de Stenen Slang. De tempel is gebouwd van dieprood lateriet, dat gloeit als sintels tegen het alomtegenwoordige groen van de kokospalmen. Ik kwam laat in de ochtend aan. Er was geen mens te bekennen, behalve een monnik die lelies water gaf.

Een tempel geweven uit verhalen

De voorgevel van de tempel is een wandtapijt van boeddhistische verhalen, uitgehouwen in een rijk reliëf. Draken kronkelen en monniken mediteren tegen de muren. De grote hal is klein, het karmozijnrode interieur baadt in een licht dat je doet fluisteren, zelfs als je alleen bent.

Volgens de legende komt het motief van de "stenen slang" in de tempel voort uit een oude boeddhistische parabel – een herinnering dat wijsheid soms stilletjes binnensluipt, in onverwachte vormen. Ik betrapte mezelf erop dat, net als in het leven, de schatten zich zelden bevinden op de plekken waar iedereen het over heeft. Ze liggen verscholen, wachtend op de geduldigen en nieuwsgierigen.

Momenten van stilte

Ik zat op het lage muurtje aan zee en keek naar een vissersbootje dat loom over de baai dobberde. De enige ceremonie hier was het langzaam ontrollen van de golven en het verre gerinkel van tempelbellen. Er waren geen gidsen, geen kraampjes met snuisterijen, alleen de zachte aanwezigheid van de plek zelf.

Het is belangrijk om te weten dat bescheiden kleding wordt gewaardeerd: bedek je schouders en knieën, zoals je in elke Thaise tempel zou doen. Er is geen entreegeld, maar een kleine donatie in de box bij de deur is een eenvoudige manier om respect te tonen.

Hoe er te komen

Wat Sila Ngu ligt vlak bij de ringweg (Route 4169). Als je vanaf Lamai Beach komt (zoek op "Lamai Beach" op Google Maps), is het een korte scooterrit van tien minuten naar het zuiden. Je ziet de rode torens boven de bomen uitsteken – een ongebruikelijke kleur voor een Thaise tempel en moeilijk te missen als je eenmaal weet waar je moet zijn. Er is voldoende gratis parkeergelegenheid.

In de buurt: een voorproefje van het alledaagse leven op Samui

Als u na uw bezoek honger heeft, kunt u overwegen om even te stoppen bij Imchai Restaurant (zoek op "Imchai Restaurant Lamai"), een eenvoudige plek die favoriet is bij de lokale bevolking vanwege de pittige curry's en uitstekende gebakken rijst. Het menu is net zo pretentieloos als de drukte – dit is geen fusion, dit is brandstof. Als de middaghitte je te veel wordt, kun je terecht in het schaduwrijke gedeelte van Hua Thanon-strand (zoek op “Hua Thanon Beach”) is perfect voor een snelle duik.

Reflecties: Waarom het verborgene zoeken?

Reizen is, op zijn best, een zacht gesprek met het onbekende. Wat Sila Ngu is niet groots, noch eeuwenoud. Maar in de stille hoeken en de rustige lucht vond ik een zeldzame luxe: het gevoel dat ik iets ontdekte, niet alleen maar consumeerde. Soms zijn de meest diepgaande ontmoetingen juist die waar niemand je naar had gevraagd.

Dus als je op Koh Samui bent, maak dan een omweg. Ga op zoek naar de rode tempel aan zee. Je ansichtkaart wacht geduldig, maar de verborgen plekjes lonken, zoals altijd.

Tips voor een bezoek aan Wat Sila Ngu:
– Kleed je bescheiden: Schouders en knieën bedekt.
– Breng water mee: Er is weinig schaduw op het middaguur.
– Vroeg of laat aankomen: Voor het mooiste licht en de mooiste leegte.
– Respecteer de stilte: Dit is een werkende tempel, geen toeristische attractie.

Fijne tocht, moge je altijd je eigen rode tempel vinden.