Ik heb een digitale detox gedaan op Samui en dit gebeurde er

Er zijn bepaalde plekken waar de tijd lijkt te glippen en vrij rond te dwalen, waar het meedogenloze getik van meldingen vervaagt onder het rijzen en dalen van de vloed. Koh Samui, Thailands met palmbomen omzoomde juweel in de Golf van Thailand, is zo'n zeldzame oase. Ik arriveerde op de zonovergoten kust met een koffer, een notitieboekje en een stille angst. Mijn telefoon, het altijd veeleisende aanhangsel, was uitgezet en in een zak van mijn rugzak geritst. Een week lang zou ik mijn e-mail niet checken, niet door sociale media scrollen en me niet overgeven aan de tirannie van nieuwsberichten. Ik zou Samui – met zijn stranden, tempels en hartelijke inwoners – mijn gevoel van verbondenheid laten veranderen.

Eerste ochtenden: blauw licht inruilen voor een blauwe lucht

Mijn hotel, SALA Samui Chaweng Beach Resort, lag pal aan de poederachtige halve maan van Chaweng Beach. Je kunt het zoeken op Google Maps door SALA Samui Chaweng Beach Resort te typen. De ochtenden ontvouwden zich met een trage, gouden zekerheid. In plaats van mijn telefoon te pakken, betrapte ik mezelf erop dat ik met een mok lokale koffie in mijn handen langs de kustlijn liep terwijl de zonnestralen over het water dansten.

Zonder digitale afleidingen werd de symfonie van het eiland luider: het gefluister van palmbladeren, het gelach van vissers die netten repareerden, het verre geluid van een tempelbel. Elk zintuiglijk detail – het zandkorreltje tussen mijn tenen, de zilte geur van zeelucht – werd een kleine, heilige openbaring.

Tip: Als je in de verleiding komt om "per ongeluk" je telefoon te checken, laat hem dan opgesloten in je hotelkluis liggen en neem in plaats daarvan een notitieboekje mee. Laat het eiland de lege pagina's vullen.

Tempels en rust: de kunst van stilte

Op mijn tweede dag sprong ik op een gehuurde scooter (een ritueel hier – vergeet niet een helm te dragen) en ging op weg naar Wat Plai Laem. Je kunt het zoeken op Google Maps door Wat Plai Laem in te typen. Deze tempel aan het meer is een caleidoscoop van kleuren: ingewikkelde muurschilderingen, een oogverblindend 18-armig Guanyin-beeld en lotusbloemen die op het wateroppervlak drijven. Ik trok mijn sandalen uit en zat stilletjes te kijken hoe monniken in saffraankleurige gewaden de trappen schoonvegen.

Hier voelde de tijd net zo vloeiend als het meer zelf. Zonder de drang om te delen of te documenteren, was elk moment uitgebreid, rijk en ongehaast. Ik besefte hoezeer mijn reizen een prestatie was geworden – foto's maken voor anderen, niet echt zelf zien.

Cultureel inzicht: Tempels op Samui, zoals Wat Plai Laem en omgeving Wat Phra Yai (Grote Boeddhatempel) (zoek: Wat Phra Yai) zijn toegankelijk voor bezoekers, maar kleed u respectvol: bedek uw schouders en knieën en laat uw schoenen bij de ingang achter.

Bewust eten: van marktchaos naar eilandrust

De culinaire scene van Samui is een feest voor de zintuigen. Op een avond dwaalde ik door Wandelstraat van het vissersdorp (zoek: Fisherman's Village Walking Street), een vrijdagavondmarkt in Bophut, waar de lucht zindert van sissende saté en de geur van mangokleefrijst. Ik at langzaam en genoot van elke hap in plaats van een foto te maken voor Instagram. De simpele handeling van het eten werd een meditatie.

Op rustigere dagen vond ik troost bij De Jungle Club, hoog op een heuvel met uitzicht op Chaweng Noi. Je kunt het zoeken op Google Maps door 'The Jungle Club' in te typen. Het uitzicht – een panorama van turquoise zee en glooiende heuvels – was het lekkerst met een kokosnoot in de hand en geen scherm in de buurt.

Professionele tip: Markten zoals Fisherman's Village kun je het beste verkennen met een beetje geld en een open blik. Probeer het lokale kokosijs; het is net zo rustgevend als een slaapliedje op een warme middag.

Stranddagen: verveling herontdekken

De stranden van Koh Samui – Chaweng, Lamai, Maenam – zijn stuk voor stuk een studie in blauw en goud. Ik heb urenlang in de zee rondgedobberd. Maenam-strand (zoek: Maenam Beach), het ritme van de golven die mijn gedachten in zachtere, langzamere vormen lokten. In het begin voelde ik me rusteloos. Zonder podcasts of afspeellijsten sloop de verveling. Maar langzaam maakte de verveling plaats voor nieuwsgierigheid: ik merkte hoe het zonlicht op het water brak, de kabbelende sporen van zandkrabben, het gelach van lokale kinderen die vliegers achtervolgden.

Reflectie: Ik besefte dat verveling geen vijand is, maar een uitnodiging om op te letten, uit te rusten en te dromen.

De Unplugged Epiphany: Wat ik leerde

Tegen het einde van de week voelde ik me lichter – minder verward, meer afgestemd op de kleine vreugden om me heen. De digitale detox bracht niet alleen mijn geest tot rust, maar verdiepte ook mijn aanwezigheid. Ik merkte dat ik bleef hangen in gesprekken, genoot van maaltijden en zonsondergangen bewonderde met de eerbied die ze verdienen.

Samui leerde me dat verbinding niet wordt gemeten in wifi-balken of ongelezen berichten. Soms ontstaan de meest diepgaande verbindingen wanneer je je telefoon loslaat, je FOMO, je behoefte om te documenteren en te delen. Soms wil het eiland gewoon dat je luistert.

Als je gaat:
– Neem licht in: Neem een notitieboekje, een goed boek en een open hart mee.
– Geniet van de tijd op het eiland: Veerboten en bussen varen volgens hun eigen dienstregeling. Laat dat een les in geduld zijn.
– Respecteer de lokale gebruiken: Een glimlach en een wai (traditionele Thaise begroeting) doen wonderen.
– Laat ruimte voor stilte: De grootste gaven van het eiland komen tot uiting in rustige momenten.

Als je verlangt naar een reset, kan ik de kalme, zonovergoten kust van Koh Samui van harte aanbevelen. Je zult misschien – ergens tussen het geruis van de tempelbellen en het geruis van de zee – ontdekken dat de wereld groter en wonderbaarlijker is als je er echt bij bent.

– Zehua