Ik volgde een kookcursus op het eiland Samui met een oma: een dag vol curry, kokos en verbinding

Er zijn snellere manieren om een plek te leren kennen dan een kookles volgen bij iemands oma, maar geen enkele, vermoed ik, is bevredigender – of lekkerder. Koh Samui, dat met palmen omzoomde juweel in de Golf van Thailand, wordt vaak omschreven als een paradijs: turquoise golven en Instagramwaardige zonsondergangen op Chaweng Beach. Maar ik kwam op zoek naar iets voedzamers dan zomaar een witte zanddag. Ik wilde het eiland met al mijn vijf zintuigen proeven. Die reis begon in de keuken van een oma.

Koh Samui: Eiland van Contrasten

De reputatie van Koh Samui gaat hem vooruit. Al tientallen jaren trekken backpackers en huwelijksreizigers massaal naar de kust, aangetrokken door stranden zoals Lamai Beach (je kunt het vinden op Google Maps door Lamai Beach in te typen), de gouden torens van Wat Plai Laem, of de late, sissende en stomende sfeer van Fisherman's Village Walking Street. Maar voorbij de resorts en reggaebars heerst een rustiger eilandritme, bepaald door de getijden en het kabaal van de ochtendmarkt. Het is een plek waar generaties net zo gemakkelijk recepten delen als roddels bij ijskoffie.

De kookcursus: meer dan alleen Pad Thai

Ik heb me ingeschreven voor een kookcursus van een halve dag met "Oma Lek", een lokale legende wiens culinaire wijsheid alleen geëvenaard wordt door haar vermogen om een vijzel te hanteren als een percussie-instrument. Haar huis ligt net landinwaarts van Bophut Beach – je kunt het vinden op Google Maps door Bophut Beach te typen – een bescheiden openluchtkeuken in de schaduw van kokospalmen. Als je je ooit hebt afgevraagd wat "van boer tot bord" in Thailand betekent, dan is het hier letterlijk: het citroengras komt uit de achtertuin, de kokosnoten van de boom van de buren, de chilipepers worden in de zon gedroogd op de veranda.

Onze les begon, zoals alle goede dingen, op de markt. De nabijgelegen Samui Fresh Market (zoek: Samui Fresh Market) is een caleidoscoop van kleur en geur: piramides van mango, de metaalachtige smaak van verse vis, het verkwikkende knappen van kaffirlimoenblaadjes. Oma Lek navigeerde er als een generaal, pauzerend om met verkopers te kletsen en de vangst van de dag te beoordelen. Ze leerde me dat het geheim van een goede groene curry niet alleen het recept is, maar ook het vermogen om met humor en charme af te dingen.

Vijzel, stamper en de alchemie van de smaak

Terug in de keuken werd de les al snel praktisch. Er schuilt een soort meditatief genot in het stampen van currypasta – knoflook, galangal, bird's eye chilipepers – tot een aromatische pasta. Oma Lek stond erop dat ik het met de hand deed, uit principe de keukenmachine vermijdend. "De machine maakt het te gemakkelijk," zei ze met twinkelende ogen. "Wil je de smaak? Dan werk je ervoor."“

Ze had gelijk. De geur die uit de vijzel opsteeg was zowel vertrouwd als verrassend: een symfonie van hitte en citrus, alsof de zomer in één lepel was gedistilleerd. Terwijl we kokosmelk (versgeperst, natuurlijk) lieten sudderen, legde ze uit hoe de keuken van Samui wordt gevormd door de geografie van het eiland. Met de zee aan de ene kant en de kokosplantages aan de andere kant, is bijna elk gerecht een evenwichtsoefening tussen zoetheid, kruiden en de zachte, nootachtige rijkdom van kokos.

Meer dan een maaltijd: de verhalen van het eiland leren kennen

Tussen de gangen door – groene curry, tom yum, som tam papajasalade – vertelde oma Lek verhalen. Ze sprak over de moessonseizoenen die de oogst beïnvloedden, over de keuken van haar moeder en hoe recepten als erfstukken worden doorgegeven. Er zat ook humor in: een terugkerende grap over farangs (buitenlanders) en hun beruchte angst voor chili. (Ik probeerde mijn tranende ogen te verbergen achter een beleefde glimlach. Dat lukte niet.)

Koken met oma Lek voelde minder als een formele les en meer als een welkome kennismaking. Ze pauzeerde vaak om te proeven, te corrigeren of zachtjes te lachen om mijn onhandige pogingen met het hakmes. Dit, besefte ik, was de kern van Samui: gastvrijheid niet als prestatie, maar als dagelijkse praktijk.

Tips voor toekomstige culinaire ontdekkingsreizigers

Als je op Koh Samui bent, kan ik een lokale kookles van harte aanbevelen. Hier zijn een paar tips, mocht je zelf de vijzel en stamper willen trotseren:

• Boek vroeg: Populaire lessen (vooral die van lokale bewoners zoals oma Lek) zitten snel vol, vooral tijdens het hoogseizoen.
• Draag comfortabele kleding:De Thaise keuken is hot, zowel letterlijk als figuurlijk.
• Wees niet verlegen: Stel vragen, proef alles en omarm je fouten. De beste verhalen ontstaan uit culinaire mislukkingen.
• Bezoek de lokale markten:Of het nu de Samui Fresh Market is of de drukke kraampjes op Maenam Walking Street (zoek: Maenam Walking Street), de markt is het ware hart van de Thaise keuken.

Buiten de plaat

Koh Samui zal voor sommigen altijd een plek zijn van zonsondergangen en zachte golven. Maar voor mij is het nu ook de herinnering aan een keuken vol gelach en de scherpe, zoete geur van met de hand geplette basilicum. Eten gaat uiteindelijk nooit alleen om voedsel. Het gaat om afkomst, landschap en de banden die ons over generaties en continenten heen verbinden. En als je geluk hebt, leer je dat de beste manier om een plek te begrijpen soms is met een lepel in de ene hand en een verhaal in de andere.

Als je gaat, neem dan een gezonde eetlust mee – voor eten, voor leren en voor de rustige, alledaagse wijsheid van grootmoeders overal ter wereld. Koh Samui mag dan wel schitteren met zijn stranden, maar het zijn de keukens die je hart echt zullen stelen.