De gekste dingen die ik zag op Samui's Walking Street

De gekste dingen die ik zag op Samui's Walking Street
Door Vilhelms

Een carnaval van de mensheid onder papieren lantaarns

De zon was nog maar net onder de horizon verdwenen en kleurde de hemel met een aquarel van indigo en roze, toen ik me – zoals zovelen eerder – aangetrokken voelde tot de bruisende slagader van het nachtleven van Samui: de Walking Street-markt. Je zou het makkelijk een toeristenval kunnen noemen, afwijzend mopperen over selfiesticks en namaakzonnebrillen. Maar daarmee zou je de kern van de zaak volledig missen. Want onder de neon en het lawaai is Samui's Walking Street een caleidoscoop van menselijkheid, een plek waar het onwaarschijnlijke gewoon wordt en het gewone, heel vrolijk, absurd.

Vuurdansers en gefrituurde schorpioenen: een studie in contrasten

Stel je voor: een local op blote voeten, met zijn pezige armen die een paar vlammende poi's in grote, lussende bogen ronddraaien, terwijl vlak achter hem een verkoper spiesjes gefrituurde schorpioen aanbiedt met de nonchalance van een man die popcorn verkoopt in de bioscoop. De tegenstelling is treffend – elementair zelfs. Vuur en eten; gevaar en genot.

Ik keek toe hoe een Duits stel debatteerde over de voordelen van het eten van een insect waarvan de evolutionaire afstamming ouder is dan de dinosaurussen. Haar bravoure was bewonderenswaardig; zijn scepsis voelbaar. Ze beten, vertrokken en lachten. Toen drong het tot me door: tijdens het reizen, net als in het leven, draait de drang naar avontuur net zo goed om het gezelschap als om de keuken.

Tip: Als je van insecten houdt (en waarom ook niet?), begin dan met kleine hapjes. De gefrituurde sprinkhanen zijn knapperig, zout en – durf ik te zeggen? – bijna snackbaar.

De getatoeëerde waarzegster en de wijsheid van onzekerheid

Iets verderop, tussen een kraampje met handgesneden kokosnootschalen en een kraampje met namaak voetbalshirts, kwam ik een waarzegster tegen. Hij droeg een vervaagd Ramones-T-shirt en een mouw vol tatoeages van boeddhistische goden, mythische slangen en een nogal melancholisch ogende kat.

"Je toekomst is als de maan," zei hij, terwijl hij naar mijn handpalm tuurde. "Soms vol, soms verborgen." Ik knikte wijs, alsof dit alles verklaarde. Misschien was dat ook zo.

Waarzeggers zijn voor mij altijd een microkosmos van de menselijke conditie geweest – een herinnering dat, ondanks al onze plannen en reisroutes, onzekerheid de ware valuta van reizen is. We zoeken naar antwoorden, maar het zijn de vragen die blijven hangen.

Inzicht: Of je nu in het lot gelooft of niet, een gesprek met een lokale waarzegster is een kleine investering in serendipiteit. Je gaat er in ieder geval met een verhaal vandoor.

Karaokekitsch en de universele taal van “Bohemian Rhapsody”

Inmiddels baadde de markt in het honingzoete licht van papieren lantaarns. Ergens kwam een spreker tot leven, en voor ik het wist, zong een Thaise tiener in een met pailletten bezette jas "Bohemian Rhapsody" met een ernst die Freddie Mercury zelf in vergelijking deed schamen. Het publiek – een meertalige massa backpackers, gezinnen en verbijsterde gepensioneerden – zong mee voor het refrein, verenigd voor een kort, vals moment.

Als je ooit hebt getwijfeld aan de grensoverschrijdende kracht van muziek, raad ik je een middernachtelijke wandeling door Samui's Walking Street aan. Hier is Queen een tweede taal.

Tip: Voel je je dapper? De lokale bevolking is gul met de microfoon. Of je nu een nummer van Queen hebt of een Thaise ballad die je nauwelijks kent, een staande ovatie is zo goed als gegarandeerd.

De kunst van het afdingen (of: hoe je een Boeddha koopt zonder je ziel te verliezen)

Het hart van de markt is de commercie – een explosie van kleur en commercie, waar ruilhandel zowel ritueel als vertoning is. Ik zag een zilverharige Fransman onderhandelen over een Boeddhabeeld, waarbij zijn pantomime van verontwaardiging plaatsmaakte voor een glimlach toen de verkoper er een geluksamulet 'voor goed karma' in gooide.

Afdingen, zo heb ik geleerd, gaat minder om de prijs dan om de dans. Het is geen vijandige strijd, maar een samenwerking – een knipoog naar het gedeelde theater van menselijke uitwisseling.

Handige tip: Glimlach, onderhandel voorzichtig en onthoud: als je over een dollar ruziet, mis je de kern van de zaak. De waarde zit in het verhaal, niet in het souvenir.

Epiloog: Reflecties op het ongescripte

Terwijl ik terugliep naar mijn hotel, de nachtelijke lucht dik van de geur van citroengras en motoruitlaatgassen, realiseerde ik me dat het gekste aan Samui's Walking Street niet de vuurdansers, de eetbare insecten of zelfs de spontane meezingliedjes van Queen zijn. Het is de herinnering dat we, wanneer we ons overgeven aan de chaos – aan het onwaarschijnlijke, het ongeplande – het meest levend zijn.

In een wereld waar zoveel gecureerd en voorspelbaar is, blijft Samui's Walking Street verfrissend ongescript. En is dat uiteindelijk niet waar we allemaal naar op zoek zijn? Een nacht – of een leven – die ons verrast.

Ik hoop dat uw eigen wandelingen wild zijn, uw fortuin dubbelzinnig en uw karaoke onbeschaamd.