Het werk van deze Samui-kunstenaar gaat viraal - zie waarom

Het werk van deze Samui-kunstenaar gaat viraal - zie waarom

Het begon, zoals zo vaak, met een kokosnoot. Niet het soort dat je aan een strandbar drinkt, let wel, maar een verweerde, door de zon gebleekte schil op de rand van een vervaagde blauwe boot. Ik dwaalde door de kokospalmen van Koh Samui, de lucht was gevuld met de geur van pekel en frangipani, toen ik Chanins openluchtatelier tegenkwam – een lappendeken van zeilen en drijfhout, half opgeslokt door de jungle. Daar, onder de onverschillige blik van een verdwaalde haan, was Chanin bezig kunst te maken uit de rommel van het eilandleven.

Als je de laatste tijd wat tijd hebt doorgebracht met scrollen door je sociale mediafeeds, heb je Chanins werk misschien wel gezien – die grillige zeedieren gemaakt van afgedankte visnetten, of de spookachtige portretten geschilderd op geborgen scheepsplanken. Zijn beelden blijven lang hangen, als zout op de huid na een duik. En nu begint de wereld het op te merken.

Van kokosnootbossen tot cyberspace

Chanins verhaal is niet het cliché van armoede naar rijkdom, zo geliefd bij reisschrijvers, maar iets subtielers. Geboren in een vissersdorp aan de zuidkust van Samui, groeide hij op met de twee ritmes van getijden en toerisme. Zijn eerste doeken waren de muren van de keuken van zijn grootmoeder, besmeerd met kalk en houtskool, en zijn eerste penselen waren geplukt van de staartveren van dorpskippen. Het is verleidelijk om dit te romantiseren, om Chanin af te schilderen als een soort eilandgeleerde. Maar de waarheid, zoals hij je met een ironisch schouderophalen zal vertellen, is dat kunst simpelweg een manier was om de wereld te begrijpen – een dagelijkse handeling, net als het repareren van netten of het zetten van sterke, zoete thee.

Nu, onder de milde tirannie van het Instagram-algoritme, is Chanins werk ver van de kust van het eiland verdwenen. Een video van zijn kinetische kwallenmobielen – gemaakt van flessendoppen en oude sarizijde – werd in een paar dagen tijd honderdduizenden keren bekeken. Zijn inbox is een wirwar van fanmail, uitnodigingen en, onvermijdelijk, verzoeken om opdrachten van heinde en verre, zoals São Paulo en Stockholm.

Waarom is er nu zoveel belangstelling voor zijn werk?

Het is niet alleen de slimme upcycling, hoewel dat zeker een beroep doet op ons collectieve eco-bewustzijn. Het is ook niet alleen het weelderige, tropische kleurenpalet – turquoise, oker en die bijzondere groentint die je alleen vindt waar jungle en zee elkaar ontmoeten. Nee, wat Chanin onderscheidt, is zijn vermogen om iets universeels aan te boren: het verlangen naar thuis, de pijn van vergankelijkheid en de vreemde, vrolijke vreugde om schoonheid te creëren uit het over het hoofd geziene.

Denk aan zijn serie "Ghost Boats" – fragmenten van scheepsrompen beschilderd met spookachtige gezichten, ogen wijd open alsof ze nog steeds de horizon afspeuren. Ze zijn tegelijkertijd diep geworteld in de maritieme geschiedenis van Samui en merkwaardig modern, een herinnering dat ons leven evenzeer wordt gevormd door wat we redden als door wat we verliezen. (Toen ik hem hiernaar vroeg, grijnsde Chanin en zei: "Een boot, net als een verhaal, laat altijd iets achter.")

Tips om Chanin's kunst te ervaren, waar u ook bent

Je hoeft niet per se naar Samui te vliegen (hoewel ik een goed getimede ontsnapping nooit zou afraden) om Chanins visie te waarderen. Hier zijn een paar manieren om een vleugje eilandmagie in je eigen leven te brengen:

• Kijk twee keer naar het alledaagse: De volgende keer dat je langs een gehavende wegwijzer of een hoop wrakhout loopt, vraag je dan af: welke verhalen zouden deze objecten kunnen vertellen? Chanins genialiteit schuilt in het zien van potentieel waar anderen alleen maar rommel zien.
• Steun lokale ambachtslieden: Zoek, zowel in eigen land als in het buitenland, naar makers die hun werk wortelen in plaats en traditie. Hun kunst draagt een gevoel van herinnering met zich mee dat massaal geproduceerde souvenirs nooit kunnen.
• Omarm imperfectie: Chanins stukken zijn glorieus oneffen – verf afgebladerd, randen ruw, kleuren die uitlopen. Het is een zachte herinnering dat schoonheid vaak een verweerd gezicht heeft.

Het universele in het bijzondere

Samui, met al zijn zonovergoten stranden en vijfsterrenspa's, is nog steeds een eiland van verhalenvertellers. Chanin maakt deel uit van een traditie die teruggaat tot de eerste vissers die beschermers uit drijfhout sneden om ongeluk af te weren. Zijn kunst, viraal of niet, is een dialoog – een schittering tussen verleden en heden, lokaal en mondiaal.

In een wereld die hunkert naar authenticiteit, is dat misschien wel de reden waarom zijn werk zo aanslaat. We zijn immers altijd maar een paar stappen verwijderd van onze eigen lappendeken van herinneringen, onze eigen verhalen die wachten om gered te worden.

Dus de volgende keer dat u een kokosnoot, een wirwar van netten of een vervaagde foto tegenkomt, denk dan aan de les van Chanin: de wereld zit vol mogelijkheden, die geduldig wachten om ontdekt te worden.